Rasa dah sihat sikit

     Rasa macam cepat sangat masa berlalu. Sedar tak sedar dah masuk bulan November 2014. Dah 2 tahun rupanya aku kat Proton. Hmm...tak sangka lama jugak jodoh aku dengan Proton. Mungkin disebabkan sambung belajar kot, sebab tuh tak terpikir nak bertukar tempat kerja.

    Apa-apa hal pun, Alhamdulillah kerana kesihatan semakin bertambah baik. Sekarang nie dah mampu nak dukung Dhiya. Walaupun kena berhati-hati tapi itu lebih baik daripada sebelum nie. Kesian kat Dhiya sebab abah tak boleh nak dukung.

    Sekarang pun dah mula pegang-pegang camera semula. Semenjak patah tangan nie, rasa macam dok membayangkan beberapa shot yang yang rasanya boleh buat bila dah sihat nanti. Terasa lama pulak tak amik gambar anak-anak yang sedang membesar. Gambar-gambar nie semua akan jadi rekod yang menghburkan suatu hari nanti. Kita tak sedar tapi sebenarnya anak-anak membesar dengan cepat. Kalau boleh, nak rakamkan semua moment agar tak terlepas peristiwa manis dan pahit.

     Dhiya pun dan besar. banyak mulut dah sekarang

Abang-abang pun semua sayangkan Dhiya

 Pandai dah nak berebut handphone dengan orang besar

Hafiz kalau daah tidur memang tak boleh kata apa laa..

 Minum slurpy

 Tak bagi nanti Dhiya marah

Husaini la yang paling banyak pow slurpy kat abah. Dah beli tuh, takkan la nak beli satu ja kan...terpaksa laa beli 4 atau 5 sekali beli.

Ramai-ramai tangkap gambar. Hazwan kot yang snap nie.

     Lama dah tak bawak bebudak nie berjalan. Abah nak bawak kereta pun susah sebab patah tangan. Alhamdulillah, bila tangan dah baik nie dapat la melayan anak-anak sekali ngan maknya sekali. Bawak makan kat Nasik Arab tapi wife yang belanja makan. Hehehehe....

Sedap Hafiz dapat minum teh arab yang sejuk 

 Puas hati Hadi dapat makan nasik arab

Mama suka makan kambing bakar.

Wife dan anak sulung

Hazwan dok layan Dhiya. Kecik mulut tuh

Husaini  pun ada gak. Hensem dah dia

Dah banyak cakap tapi pelat ja lagi

 Dhiya pun dah pandai nak makan sorang-sorang. Tanak orang suapkan

     Syukurlah, kadang-kadang moment yang simple macam nie pun boleh buat budak-budak jadi happy. Betapa tulus dan murninya hati kanak-kanak. Bila anak-anak masih kecil, kita memang keletihan sebab semuanya bergantung pada kita yang jadi ibubapa nie. Tapi bila anak dah besar pun, ibubapa pun tak senang mana pun. Solat dia, pelajaran dia, tingkah laku dia, kawan-kawan dia, adab-sopan dia dan 1001 macam benda lagi yang perlu ibubapa amik tahu. Tapi inilah amanah.....amanah yang datang dalam bentuk kasih-sayang....

     Berkatilah....